Η Γάτους και του σμάδ'

Στου παλιό του ΚΤΕΛ Χαλκιδικής στ'Καρακάσ' για να πιάεις κέντρου αμα θμάστι επίρνις απου δίπλα του νούμιρου δέκα κι σι παεινι. Μια θειά π'λέτι που ούτι στάσεις ήξιρι, ούτι που να κατιβι κι ούτι ρώτσι κι κανέναν, ανέφκι κι τ'πάεινι του αστικό απού τέρμα σι τέρμα. Νιέα Ιελβιτία-Σταθμό κι ξανάμανά Νιέα Ιελβιτία. Μέχρι που κατάλαβαν οι ουδηγοί ότι χάθκι η γριά κι δεν ήξιρι που να κατιβεί, κι τ'ρουτάν:

-Που πας ρε γιαγιά; Μήπους χάθκις;
-Ξιέρου γω πιδίμ; Μάλλουν. Ιμένα η διαχατέρα μ' μ' είπι να βάνου ένα σμαδ' καπου κι θα'μι ιντάξ'.
-Κι τι σμάδ' έβαλες ρε θειά
-Έναν γάτου πα στα κιραμίδια αλλά μ'έφκι του σφουριασμένου!!!