Του 60' κατεύ'κι μια θεια Χαλκιδικιώτ'σα στ' Σαλουνίκ' να πάει στ' κόρη τ'ς, όμως δεν ήξιρι καλά τν' πόλ'. Του ΚΤΕΛ ήταν τότι στ'ν παλιά τ' λαχαναγουρά. Αφού πιρπάτ'σι καμπόσου κι έφτασι σντ' καμάρα, γύριψι να πάρ' του αστικό. Ποιό να πάρ όμους; Ένας τροχονόμους που κατάλαβι τι γέν'νταν, τ'ν έκρινι:
- Που πάτε κυρία;
- Σ'ντ κόρη μ' κι θέλου να πάρου του λιφουρίου!
- Και πού μένει η κόρη σας;
- Ε ρε πιρίεργ' που είστι στ' Σαλουνίκ. Σιγά μη σι πώ...
Παέν' παρακάτου κι ικεί τν' σταματάει ένας χουρουφύλακας:
- Πού πάτε κυρία;
- Θέλου να πάου σ'ντ κόρη μ'
- Και πού μένει η κόρη σας;
Του σκέφ'κι καλάη Χαλκιδικιώτσα, κι τουν λιέει:
- Ε ρε πιριέργεια! Σ'ντ Τούμπα...
Ου χουρουφύλακας τ'ν ανέβασι τότι στου λιφουρίου που πήγινι ανατουλικά. Μόλις ξεκίν'σι του αυτουκίνητου, αυτήνην ανοίγ' του παράθυρου κι φουνάζ':
- Ει, κυρ νουματάρχα, σι γέλασα! Η κόρη μ' δε μέν' σ'ντ Τούμπα. Μέν΄στη Νιάπουλη!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου