Ου Στέργιους κι η αγιλάδα...

Σε ένα χωριό της Χαλκιδικής ο Στέργιος είχε μια μικρή ομάδα ζώων σε στάβλο που βρισκόταν λίγο έξω από το χωριό του.
Μια από τις αγελάδες που είχε ήταν πολύ γαλακτερή αλλά και πολύ δύστροπη στο άρμεγμα.
Ένα πρωί εκεί που την άρμεγε ο Στέργιος και το μπακράτσι είχε μισογεμίσει με γάλα το τραβάει μια κλωτσιά και χύνεται όλο το γάλα.
Νευριασμένος ο Στέργιος παίρνει ένα κοντό σχοινί και δένει τα ποδάρια της αγελάδας και ξεκινάει πάλι το άρμεγμα.
Το μπακράτσι είχε μισογεμίσει και η αγελάδα, επειδή δεν μπορούσε να το κλωτσήσει, το τίναξε μια με την ουρά της και το άδειασε.
Ο Στέργιος έγινε θηρίο. Ψάχνει να βρει σχοινί και επειδή δεν βρήκε έβγαλε τη ζώνη του και έδεσε την ουρά με τα πόδια. Όμως βγάζοντας τη ζώνη του έπεσε το παντελόνι.
Εκείνη τη στιγμή περνούσε ένας συγχωριανός που είδε όλη τη σκηνή (δεμένη αγελάδα - το παντελόνι του Στέργιου πεσμένο) και του λέει:
 -Τι καν’ς ικεί ρε Στέργιου; (πονηρά)
 Γυρίζει ο Στέργιος και του απαντά:
-Ρε πατριώτ’ αν σι πω ότι αρμέγου τ’ γιλάδα θα μι πιστέψ';