Οι Γιρμανοί...

Δυο φίλ' απ' τ' Μιγάλ' Παναγιά, κίνσαν να παν μι του αυτουκίνητου στν' Αθήνα.

Καθώς πάϊναν, όξου απ' τν' Αθήνα, χτύπσαν κατά λάθους έναν πιζό, που πιρνούσι τουν δρόμου μι τα πουδάρια. Αυνοί οι Μιγαλπαναϊώτις σταματούν, κατιβαίν' , τουν ρίχν' μια ματιά, κι ύστιρα φεύν' πάλ' μι του αυτουκίνητου.

Στου μιταξύ, πλακών' η αστυνουμία, πιριπουλικά, ασθινουφόρα κι προυσπαθούν να τουν συνιφέρν τουν φουκαρά.

Μόλις λίγου αυτός συνιέρχιτι, τουν ρουτάει ου ανοματάρχς' αν ξιέρ' ποιός τουν χτύπσει...

-Μήπως ξέρετε κύριε ποιός σας χτύπησε με το αυτοκίνητο;

-Τι να σας πω κύριε αστυνομικέ... δεν έχω καταλάβει και πολλά... όμως πιστεύω ότι αυτοί που με χτύπησαν ήταν Γερμανοί, απλουέτι ου χτυπμένους.

-Πως το καταλάβατε αυτό κύριε; Μήπως είδατε Γερμανικές πινακίδες αυτοκινήτου; τουν ρουτάει ου αστυνουμικός.

-'Οχι κύριε, απλουέτι ου χτυπμένους, δεν είδα πινακίδες, αλλά όταν ήρθαν από πάνω μου μου είπαν : "...Ασφλάουσαν..."