Ήταν ου Γιουργάρας τ' Μπανάβα στου Βάβδου, μαζί μι τουν αξάδερφου τ΄ τουν Νικουλάκου, π΄ τουν πιρνούσι καμιά κουσαριά χρόνια. Παέν΄ου Γιουργάρας κι λιέει στουν Νικουλάκου:
-Νικουλάκου, το ξιρις οτ΄ πιτάει ου Ιλιέφαντας;
-Τι βλακείις λιές ρε Γιουργάρα; Απλουέτι ου Νικουλάκους
-Αλήθεια ρε, αλήθεια σι λιέου... βρουντουφουνάζ΄ ου Γιουργάρας
-Μα καλά ρε μαρμελέχα, πως σι ήρτει αυτή η χαζαμάρα; Ταραχίσκει ου Νικουλάκους
-Του διάβασα στου Ριζουσπάστ', φώναξι όλου καμάρ΄, ου Γιουργάρας
-Εεεεε, κοίταξι τώρα ρε ξαδερφούδ΄, δεν είνι ότ΄ πιτάει ακριβώς, αλλά κατ΄ αλματούδια και κατ΄, πδηματούδια, τα φτιάν΄ ου Ιλέφαντας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου